saçmaladım.

Maslak - Levent arası 15 bilemedin 30 dakikalık yol fantastik düşüncelere buluyor beni.

Arka dörtlüde başlıyorum yolculuğa yanına erkek çocuklu bir kadın oturuyor. Biraz yaşlıca. Allah belamı versin ki çocuk sana benziyor. Oturduğu gibi yaslıyor başını omzuma. Usulca kolumun altına alıyorum onu. Annesi gülümsüyor. Gözlerini ve ten rengini senden almış sanki.

Bir sonraki durakta sevimli bir dede biniyor önümde oturuyor otururken bize bakıyor uzun uzun.

"Allah bağışlasın kızım babasına mı benziyor?" diyor.

Eğilip dedeyi öpesim var.

Benim değil diyorum. Ama olursa babasına benzeyecek...

Gittikçe ellerini kavuşturmuş koca bekleyen kızlara dönüşüyorum.
Gittikçe 30 yaş bunalımındaki yalnız hatunlar gibi oluyorum.
Tesadüflere daha çok inanıyor, yarını daha olur kılmaya çalışıyorum...

çoktan seçmeli beklemeler.

Aşka düşmeyenler için beklemek en fazla 2 saatlik bir dilimi kapsar.
Ne yazık. Oysa ki beklemek sevmenin karakterini biçer.

Bana deli diyen çoktur. Hep senin yüzünden. Ne kadar oldu biz tanışalı? Neredeyse 3 sene. Ne kadarın benim? Ne kadarın başkasına ayırdıkların?

Tanımadığım insanların beklemek, sabretmek, sevmek hakkındaki yorumları kırdı beni bu gece.

Acaba ben mi çok salağım? Yoksa sevmenin bendeki süresi mi fazla uzun? Cevabını kestiremiyorum.

Fütursuz, eklemesiz, temiz 2.5 senedir hayatımdasın. Konduramama, kararsızlık, kayıtsızlık derken geç 1.5 seneyi kalan 1 senedir seni sevme eylemimden vazgeçmedim.  Yol katettim, edemedim, koyverdim, dayanamadım. bitti dedim, bitiremedim. olsun dedim, olduramadım.

Kısacası kısır döngü içerisnde senden gelen telefonla mutlu fakat sen yokken de umutlu yaşamayı başardım.

Sen benim hayatımdaki hiçbir şeye mani olmadın. Yani sevmek bir hobi gibiydi benim için, boş zamanlarımı değil her anımı değerlendirdiğim bir uğraş haline geldin.

Dönüp bakarsam ardıma şayet bu 1 sene heba mıdır? Asla. Reva mıdır orası şüpheli...

aynı şeyler

Odam sigara kokuyor iğreniyorum.
Oysa ben sigara içmeyi severim.
Olmadığın yerlere senin gölgen vurmuyor
Özlüyorum.
Bir daha yatacağım yerde sigara içmeyeceğim diye söz veriyorum tekrar kendime.
Tutamıyorum.
Senin çok iyi bildiğin benimse bihaber olduğum bu yerde bir yurt köşesinde sevgilin var mı sorusuna hayır cevabını veremiyorum.
Utanıyorum.
Oysa bu sorunun cevabı hayır hala benim için.
Acıyorum.
Kendimi tutamayıp var diyorum.
İsim vermiyorum, seni anlatıyorum.
Üzülüyorum
Bu yokluğun bana koyuşuna aldırmıyorum ama
Sıkılıyorum.

aklında bulunsun.

Aklında bulunsun sevgilim; sen beni kandırmadın,

ben inanmayı seçtim.

Mercey./ Merve Ceylan

ben uzaklarda...

Sesini duymayalı oldu epey zaman

öldün mü kaldın mı 

beni unuttun mu

yaşıyor musun 

başına bir iş mi geldi 

telefonunu mu kaybettin

yine bir yerlere mi gittin? 

bu sorular vardı kafamda 5 gündür. 

yoksun 

senden hiç ses yok 

görüntün zaten yok 

mahrumiyet bölgesinde de değilim

sen de değilsin bildiğim kadarıyla 

msj atıyorum

cevap yok

internetten ulaşmaya çabalıyorum

cevap vermiyorsun

arıyorum

açmıyorsun

derken tam 

aradın.

sesin yorgun

sesin bitkin

sesin senin ama ...

biz hiç böyle habersiz kalmamıştık birbirimizden diyoruz

biliyoruz

daha çok habersiz günler gelecek

hissediyoruz

bizi bizden bilmeyecekler vakti gelince

susuyoruz 

konuşacak onca konuya inat 

senin adın yazıyor ya telefonumda

susuyorum 

bulamıyorum edecek tek laf

oysa bir dolu cümlem var ısrarla

korkuyorum

uzaklaşıyorsun

biliyorum

giden benim ya bu sefer

geride kalanı oynuyorsun

başarıyorsun

ben gitmeyi bilmiyorum

bilinmezlik

konduramamazlık

o garip hissiyat

olacakları bilmek

vuku buluyor her biri içimde 

ve bir de özlem elbette. 

falımda çıkmıştı halbuki (ki sen fallara inanmazdın)

demişlerdi

uyarmışlardı beni

daha çok seversin sen gidince demişlerdi.

oldu gördün mü 

çıktı fallar.

sen fallara konuk 

bana ziyaretçi

ben fallara abone

sana vuslat

ömür geçiriyoruz işte.