saçmaladım.

Maslak - Levent arası 15 bilemedin 30 dakikalık yol fantastik düşüncelere buluyor beni.

Arka dörtlüde başlıyorum yolculuğa yanına erkek çocuklu bir kadın oturuyor. Biraz yaşlıca. Allah belamı versin ki çocuk sana benziyor. Oturduğu gibi yaslıyor başını omzuma. Usulca kolumun altına alıyorum onu. Annesi gülümsüyor. Gözlerini ve ten rengini senden almış sanki.

Bir sonraki durakta sevimli bir dede biniyor önümde oturuyor otururken bize bakıyor uzun uzun.

"Allah bağışlasın kızım babasına mı benziyor?" diyor.

Eğilip dedeyi öpesim var.

Benim değil diyorum. Ama olursa babasına benzeyecek...

Gittikçe ellerini kavuşturmuş koca bekleyen kızlara dönüşüyorum.
Gittikçe 30 yaş bunalımındaki yalnız hatunlar gibi oluyorum.
Tesadüflere daha çok inanıyor, yarını daha olur kılmaya çalışıyorum...