akıldan çıkmazken gelen itiraf.

29 Aralık 2011

İnsanın aklına geliyor...

Yüzünün çizgilerine bakıyorum. Hiçbir izinde derinliğinde ben yok.
Yüzünün çizgilerine dokunuyorum. Onları tanıyorum.

Yüzüne bakıyorum.
Dokunduğum o yüz bana aşina değil.
Yüzünü seviyorum.

Dünyanın en uzun gecesi 2 gün önceye alınabilir ya da uzayabilir sessizlik.
4 sene bitebilir bir gecede veya dost kalınabilir.
Kalpler hızla çarpabilir ya da insan içinde birini öldürebilir.

Uyurken nefes alışverişini izliyorum usulca. Pürüzsüz.
Uyurken seni seyrediyorum.
Sessizliğini seviyorum.

Bir rüyaya inanmak bir yaşam harcamaktır çoğu zaman.
Bozuklukları saymaz insan. Üstü kalsın da düşmez ağzından.
Borçlu kalır yarın. Borçlu kalır hayat.

Sevdiğim adamın gözlerinin içine bakıyorum. Herhangi bir ışıltı yok.
Gözlerimi gözlerine iliştiremiyorum.
Bakışların kaçak.
Kararsız bakışlarını seviyorum.

Bir el sıkışıyor yanakla boyun arasına. Kimi şefkat, kimi sevilmek bekliyor.
Bir el yetim kalıyor o aralıktan çıkınca.
Kadının küçük elleri dilin açığını kapatamıyor.

Seni seviyorum.
Katıksız, yalansız, aralıksız ve konuşmadan.

Bir de;

Mutsuz olalım. Mutluluk oyunu oynayan çok çoğu zaman.